وقتی شما می تونید واسه پیدا کردن پاسخ پرسشهایی که واسه تون پیش میاد به منابع و اسناد زیادی مراجعه کنید و از اون ها کمک بگیرید،به نظر من باید این امکان واسه خواننده باشه که همچین مواقعی به ولاگی که دنبال کننده ش بوده به عنوان یه آرشیو بهش مراجعه کنه!
نمیدونم منظورم رو تونستم درست بگم یا نه!؟
*یعنی شما خودتون دل تون واسه نوشته هاتون تنگ نمیشه!؟
**چرا ترکش کنید!؟همین که میخواین سعی کنید بهتر از قبل بنویسید میتونه بهترین و بزرگ ترین منت باشه.
۱۸ مرداد ۹۸
پاسخ
پاراگراف اول: متوجهم منظورتون چیه ولی تعریف وبلاگ شخصی این نیست و تا به حال چنین حقی به دنبال کننده ها نداده. از روزی که شروع به نوشتن کردم بیشتر از صدتا وبلاگ بوده که با شوق دنبال میکردم و یه دفعه بسته شدن و جز خاطره ای ازش نمونده. همینه رسم دنیای مجازی . باید نویسنده وبلاگ باشید اگه براتون امکان مرور آرشیو مهمه.
یه زمانی آدمایی بودن ادعا میکردن که علیرغم اینکه توی فضای مجازی باهاشون آشنا شدیم ولی مجازی نیستن، واقعین، دلاشون واقعیه. اما خب ادعا بود. ادعاهای مسخره ای که هیچ حقی برای شنونده ش ایجاد نمیکرد و وظیفه ای در برابر دل مخاطب حس نمی کردن.
در نهایت آن چه که مهم است،نه فصل اول،بلکه فصل آخر زندگی مان است که نشان می دهد مسیر را چگونه پیموده ایم...!
*همه مون از چیزهایی توی زندگی مون بیزاریم و گریزان.
**امیدوارم باشیم.اینو اول به خودم،بعدم به شما.
۱۹ مرداد ۹۸
پاسخ
:)
۲۰ مرداد ۹۸
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
زندگی با طعم لادن
about us
همیشه لادن بودم، از زمانی که اولین پست وبلاگی را منتشر کردم. شاید هم پیشتر! پیش از شناختن کلمه! کلمه همه چیز بود و لادن چاشنی لحظههای زیستنم با کلمهها!
بقیه ی پستها و نظرات کو!!!!!!؟
ظلم بزرگیه ها !!!!
وقتی شما می تونید واسه پیدا کردن پاسخ پرسشهایی که واسه تون پیش میاد به منابع و اسناد زیادی مراجعه کنید و از اون ها کمک بگیرید،به نظر من باید این امکان واسه خواننده باشه که همچین مواقعی به ولاگی که دنبال کننده ش بوده به عنوان یه آرشیو بهش مراجعه کنه!
نمیدونم منظورم رو تونستم درست بگم یا نه!؟
*یعنی شما خودتون دل تون واسه نوشته هاتون تنگ نمیشه!؟
**چرا ترکش کنید!؟همین که میخواین سعی کنید بهتر از قبل بنویسید میتونه بهترین و بزرگ ترین منت باشه.
سخته.ولی قانع شدم.
در نهایت آن چه که مهم است،نه فصل اول،بلکه فصل آخر زندگی مان است که نشان می دهد مسیر را چگونه پیموده ایم...!
*همه مون از چیزهایی توی زندگی مون بیزاریم و گریزان.
**امیدوارم باشیم.اینو اول به خودم،بعدم به شما.