با خودم قرار گذاشته بودم دیگه متن بدون ویرایش توی وبلاگم نذارم. همین پست قبلی که از قضا بازدید خوبی هم نداشت رو توی ورد نوشته بودم نه صفحه مدیریت وبلاگ و دست کم سه روزی برای انتشارش دست دست کردم تا رخدادها و کلماتش جای خودشون رو به درستی توی ذهنم و بعدتر توی متن پیدا کنن. حالا این که طولانی شد و خواندن متن طولانی وقت‌گیره قبول ولی از انصاف نباید گذشت، نسبت به پست‌های دیگه‌ی خودم کیفیت قابل قبولی داشت. حالا به خودم امضا هم ندادم که پست بداهه ننویسم. اصلا همین حالا یک پوشه‌ی جدید ایجاد کردم برای بداهه‌نویسی‌هام ولی غرض از اون تصمیم این بود که با کنترل هیجانات و احساسات آنیم متن‌های منسجم‌تر و تمیزتری منتشر کنم.